سنگ نبشته

 

  سنگ نبشته

عاشق ِ مثنوی عشقم و ، مرغ ِ سخنم
با غزل واژه ی چشمان گُلی هم وطنم

اهل کنعان ِ پر از قاصدک ِ خوش خبری
یوسف شعرم و هم قافیه ی پیرهنم

راهی مکتب احساسم و ، هم صحبت گُل
کودکی مبتدی و ، سالک این انجمنم

همزبان سحری ِ ساکت و مفتون  طلوع
یاس پرپر شده ی صبح ِ غم ِ یاسمنم

اهل ِ پیوند نماز ِ حرم ِ سَروَم و ، هم
با عقیق طلبش ، راهی ِ شهر ِ یمنم

شادم از هُرم ِ هم آغوشی ِ معشوقه سبز
چون شقایق ، به عزای ِ شهدای چمنم

من همان خط غمم ، بر تن پیشانی و دست
که تو داری و منم پر شده بر جان و  تنم

گر به باغی ، قدم چشم ، به دیدار زدید
هر کجا سوخته دیدید سپیدار ، منم

کاش ، لب های قلم ، فاتحه خوانم گردد
کاغذی کاش ، پر از شعر شود ، در کفنم

  #مسلم_آهنگری

شکرانه ی عشق

لب تر نکنم مگر به شکرانه ی عشق

دل پَر ندهم مگر به افسانه ی عشق

از شکوه اجاق دل مگردان تو خموش

نارس شودت شراب میخانه ی عشق

#قاسم_رستگاری

تنهایی ام

          

تنهایی ام
تنهاییم را با خودم بردم
تا انتهای خلوت دیشب
باور نمی کردم که می سوزم
در بوسه های داغی از یک تب

مثل سکوتی لال تا فردا
زیر لحاف ترس خوابیدم
بازم تو را در نیمه های شب
در کوچه های خواب می دیدم

همزاد من ، این زادگاهم را
برچین و برخیز و مسافر شو
دنیا ملون دین ِ بد عهدیست
بر مذهبی پر کینه ، کافر شو

راه فراری نیست تا ، هستی
ای با من از عهد نخستینم
باید کنم هجرت از این باور
باید که خود از ریشه برچینم

سهم ِ قشنگ ِ من ، تمام ِ من
حلقوم من در گیر بیماریست
کی لقمه هرگز نصیب ماست؟
دنیا ، به فکر مردم آزاریست

این ژنده پوش ِ تن زمستانی
بیدار لبخند بهاری نیست
رقصی نمی آید بر اندامش
مسحور ناز و راز تاری نیست

این گنگ از فصل زبان خالیست
این زرد از باغ بهاران دور
این عاقل دیوانه را بگذار
این حاصل جمع من ِ مجبور

فردا چه فرقی می کند من را
زین شرح ِ تکراری سفر باید
تندیس بگذارم به شهر خویش
بازم شبیه من ، کسی زاید

ای خواب شیرین ِ شب حسرت
ای شام آرامش ، شبیه مرگ
پاییز من باش و بریزم دور
در باغ دلتنگی ، به سان برگ

دیدی نشد دیروزها را جست
دیدی نشد بر عکس او چرخید
خام از زمین برخاستیم و هیچ
باران به میل ابر او بارید

بگذار و بگذر ، بگذرد این هم
فردا ندارد زندگی جز وهم
ماییم روز و شب بهم بافیم
بر رسم هستی خم نیاید اخم

ای بازی احساس ، بازم باز
گول گُلی خوردی که از گِل بود
در فتح عقل ِ منضبط بازم
بازنده اش بی نظمی ، دل بود

نه ، سهم من از اختیارم نیست
کی انتخابی باب میلم شد؟
تا رود ِ ما را یافت ، بارانی
ناگاه فهمیدیم ، سیلی شد

باید بپیچم بر گلیم ِ غم
آوای آدم بر مشامم خورد
پیغمبران خود سری بازم
سهم من از پیغمبری را برد

حوا بیا زین شهر برگردیم
هر کس که دیدم آسیابانست
گندم برای ما ندارد سود
سهم من و تو یک بیابانست

حتی حضور و خلوتی هم نیست
تا ان یکاد ِ عشق سرگیریم
اینجا تماما ، سهم قابیل است
باید دوباره بال و پر گیریم

دنیا ، بهشتی را نمی خواهد
ما را غریبی می برد ، گردون
دلدادگی رسمی زمینی نیست
سوزیم اینجا با دلی پر خون

با هم دوباره نقشه می خوانیم
این بار سیب سرخ دنیا را
مرجان ما تا جان بگیرد باز
جوید صدف آغوش دریا را

معقول من برخیز و باور کن
ما حاصل عشقیم از آغاز
معشوق تنها اوست ، باقی را
از سرزمین عشق ، دور انداز

#مسلم_آهنگری

نمایشگاه کتاب

همیشه پیش خودم گفته ام که حسی هست
اگر چه روی لبت من خطاب هم نشدم

نشد که باشی و باشم نشد ببینمت و
برای  فرصت عشق انتخاب هم نشدم

میان دفتر دل حاضری همیشه  و من
زن غیابی یک عکس و قاب هم نشدم

درون شهر شدم کوچه گرد شعر فروش
ولی  به نرخ زمانه حباب هم نشدم

ببین که واژه ناکام شکل حال من است
که از لب تو لبالب به خواب هم نشدم

زمانه گفت عوض شو به قالبی تازه
شنید گوش ولی من مجاب هم نشدم

تو هی عوض شدی و من ولی شبیه خودم
به قلب مثل کویرت سراب هم نشدم

مسیر ناشر مهرت ورود ممنوع است
برای عرضه ی  قلب «انقلاب» هم نشدم

دریغ و درد که در پوشش نمایشگاه
برای لمس حضورت کتاب هم نشدم

رسید نوبت من آخر صف  دیدار
ولی به دست تو من آسیاب هم نشدم

#ارسا_اجلالی
#شعر
#نمایشگاه_کتاب
#کتاب

نیلوفر و مرداب

اسیرِ های و هوییم و بر آیین شبی  تاریم
نشد حتی دمی ، جای سیاهی ماه بشماریم
تلف کردیم آدم را ،ز هر بیهوده شیطانی
پر ازنیلوفریم اما، به مردابی گرفتاریم
#مسلم_آهنگری

دل پر شکسته

دل پر شکسته
شبی که خواب تو رادیده ام خیالی نیست
مرا به هیچ گرفتی ولی ملالی نیست
نشسته ام که ببینم خطای فکرم را
هنوزگیجم و غوغای حس و حالی نیست
سرم به سینه ی دیوار خورده می دانید؟!
به خوب بودنِ حالِ من احتمالی  نیست
مرا به حال خودم یک دقیقه بگذارید
خیال می کنم این خواهش محالی نیست
من ازتصور تقلید کور بیزارم
که این عقیده به هم سنگی سفالی نیست
بیا به چشمه ی سرشار عشق بر گردیم
چرا که آب حیاتی به این زلالی نیست
دلش هوای پریدن گرفته ناصح باز
ولی برای دل پرشکسته بالی نیست
#ناصر_باریکانی   (‌ناصح)

ربنای تو

ربنای تو
دستم به دامن و  نگهم خاک پای تو
بر سجده سر نهم  که بگویم ثنای تو
تلخندِ مردمان  به جنونت خریده ام
رسوا شوم که هیچ  دل و جانم فدای تو
از نعمت جهان  چشم و دل سیر حیرتم
بر آن شدم که تا  به کف آرم رضای تو
عمری گذشت و ما  به لج افتاده کودکیم
با هر بهانه ای  به لب آرم دعای تو
خودخواه روزگار  زپی نقش و ظاهر است
او را چه لذتی  به جهان از صفای تو
آیین رستگار  به رهایی رسیدن است
وآنگه جلا دهم  به لبم ربنای تو
#قاسم_رستگاری

سبز

مرا بوسیدی و چشم تو شد مست
چو باغی که پسِ  مِه محو می شد
تمام باورم تسلیم حسّی
زچشمان تو با این نحو می شد

به کاشیکاری ذهنم نگاری،
بجز نقش نگاه تو نمانده
که این استادکار عشق جز سبز
تمام رنگ ها را بور خوانده

کنارت قطره قطره ، روشن و گرم
همان رنگین کمان خویش بودم
بهار عشق با من همقدم بود
که از فصل جدایی پیش بودم

زمانی زرد، حینِ ناله ی ِباد
میان کوچ رنگارنگ صد برگ
نفهمیدم کجا بر باد رفتی
به پاییز وبه باد وکوچ صد مرگ

تورا گم کرده ام حالا  به زیرِ
هزاران شاید و اما و ای کاش
دلم مدفون این آوار اما
به من میگوید این دل،منتظر باش

غم پاییزی ام هر روز بی تو
زمستان است و از سبزی اثر نیست
دل طوفانزده جان می کند ؛جان
ولی باز از بهارانت خبر نیست

نشانیِ دلت را کَس نخواند و
به هر بن بست دیگر ره نمودند
به جای هم نوایی با غم من
هزاران نغمه نوبر سرودند

ولی من بر درخت سبز یادت
به تیغ آرزو حک میکنم " دوست"
که تا میراث عشقی هست، دارم
 امید معجزه ،چون عشق جادوست

#ارسا_اجلالی

تولد کتاب

             

                                     #تمام_ناتمام

اردیبهشت...

"به نام خالق اردیبهشت ماه"
شراب طاهر  پاک بهشتی
گران سنگ از طلای خشت خشتی
چو باغ ارغوانی چهره گلگون
یقینا زاده ی اردیبهشتی!!!
《تقدیم به متولدین اردیبهشت ماه》
  #فهیمه–خلیلی