انجمن شاعران طالقان

قالی خاطرات

۰ ۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۲:۴۳

بیقراری

#قاسم-رستگاری

۰ ۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۲:۳۴

پرواز تن

۰ ۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۲:۲۰

بوسه

۰ ۲۷ بهمن ۹۶ ، ۲۰:۵۲

پشت پرچین اردیبهشت

۰ ۲۷ بهمن ۹۶ ، ۲۰:۴۷

جام غزل

۰ ۰۷ دی ۹۶ ، ۱۱:۵۹

تادر عبورِ من

۰ ۰۷ دی ۹۶ ، ۱۱:۴۸

گهواره ی دل

۰ ۰۷ دی ۹۶ ، ۱۱:۴۴

در مرزبی عبور

۰ ۱۷ آذر ۹۶ ، ۲۳:۰۴

کرمانشاه....

۰ ۲۳ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۳

انجمن شاعران طالقان

محفلی بر مدار عشق... برای شعرهای ماندگار سخنوران دیارم طالقان

یک عکس و چند شعر

یک بیت و چند شعر

قالی خاطرات

بیا نشسته ی تنهابه روی قالی من!که نقش خاطره ات مانده در حوالی من

همین که بافتمت گل،شکوفه زدغزلمکه سبزرقصی چشمت...تب شمالی من

غزل زده ست به اردوی قامتت چادرتویی مسافر ییلاق خوش خیالی من

تنت مساوی پیچش،تنت برابر طعمتنت موازی این حس ارتجالی من

تو: طرح تازه ای از گل،تو: اخم یک معشوق...همیشه قابل صلحی،منِ جدالیِ من

دوباره تشنه لبم،چشمه رفته ای یا نه-که قلب می شکنی کوزه ی سفالی من؟!

تنت سفید ...تنت تک...تمام شد قالیتویی و خواب من و لحظه های خالی من

#مینا_آقاخانی

بیقراری

فریاد دل بر آمد از درد بیقراریاین سینه جا ندارد باری گران گذاری

زد غمزه ی نگاهت تیری به دیدگانمتا ریشه ام اثر کرد چون تیغ آبداری

اسرار عشق ومستی درگوش ما نخوانیددر طاقتم نبینم آداب پرده داری

بگذر زمن تو جانا من مرد ره نباشمدر بادیه نشینم سرگرم روزگاری

صیدی نحیف و زارم بگذر زانتخابمدامی دگر به ره نه در پای نو شکاری

از کوچه ی خیالم مگذر که عطر یادتمستی به سر نشاند از بسکه میگساری

اندر کتیبه ی دل نقش تو می نگارمتا هر که از در آمد سر بسپرد به داری

در پنجه این قلم را چون شانه می کشانمتا امتداد زلفت برچینم انتظاری

خانه بدوش کشیدم در راه بی نشانیتا شاید این دل افتد در راه رستگاری

در خط اول دست بردم بر نگاهتتا خط آخر بخت من در خواب افتادیک لحظه از یک قرن پهلویم نشستىیک دوره از عمر زمین در آب افتاد

از فتح آغوشت میان خلسه هایمدر خواب بودم تا زمان "شام آخر"از نشئه ى پهلو به پهلو با تو رفتنتا درک اجبارى به شکلى نابرابر

این جمله دارد شرط مى بندد نمیردیک جاى خالى از وجودش درد داردیک نقطه باید انتهاى جمله باشدهر ماجراى عاشقانه مرد دارد

تنها خودم را حذف کردم از نگاهتاین سهم من از روزن یک انفرادى ستبرگشته ام تا پس بگیرم جمله ام را "تقسیم سلولى من غیرارادى ست"

#فریما_لهراسبى

❤️ بوسه ❤️

❇️پشتِ پرچینِ اردیبهشت👇

من از پشتِ پرچینِ اردیبهشتمن از طالقانی بسانِ بهشت

من از دومین ماهِ خوبِ بهارمن از سرزمینِ عزیز ونگار

من از دشتِ آلاله های قشنگمن از کوهسار وشکوهِ پلنگ

من از زنبق ویاس وگلپونه هامن از شرمِ بنشسته برگونه ها

من از سوسن وسنجد وسُنبلهمن ازشورِ رود و من از غُلغله

من از نورِ مهتاب و عطرعلفمن از یادگارانِ خوبِ سَلَف

من از چوب وفانوس و راه و سکوتمن از بیدو گردو، سپیدار وتوت

من از پینه بر دستِ مردانِ پیرمن ازکودکانِ غیور و دلیر

من ازبرف وسرما وسوز وتگرگمن از شیون وشادی و زاد ومرگ

بگفتم ولی اندکی از هزارخوشا طالقان و خوشا جویبار

قدم رنجه کن نو بهارش ببینشبی شاعرانه کنارم نشین... #فرشید_فلاحی 96/11/22

🍷جامِغزل👇

ای ماه برآ نه وقتِ خواب استبنگر که دودیده ام پُر آب است

دیدم من وماه ویار درخوابافسوس که خوابِ من سراب است

بر خیز به جستجوی دل باشچون توسنِ عمردرشتاب است

باز آی دمی به شب نشینیپرسیدنِ حال دل ثواب است

مگذار که بی توصبح گرددبر آتشِ عشق،دل کباب است

این جامِ غزل بوَد تورا نوشای ماه برآ نه وقتِ خواب است

#فرشید_فلاحی

❇️تا درعبورِ من👇

#ارسا_اجلالی

❇️‌ ‌ گهواره ی دل👇

به شوق اینکه هستی تاسحر باخویش بیدارم چه خوشبختم که حتی درخیالم چون تو رادارم

تو دشت تشنه ی من باش،باریدن که کاری نیست به مژگان اشک جای آب،بردشت تومی بارم

تو را بوییده ام یکبار،درهنگامه ی تطهیر به قدرِآهوان از نافه ی عطرِتوسرشارم

من از آغوش تابستانیت،چیزی نمی خواهم زمستانی نکن ازبرگ ریزان،سخت بیزارم

مرا دلتنگ لالایی نکن،عمریست بی خوابم چو مادر در پناهم گیر و درگهواره بگذارم

بمان ای باغ سر خوش،زندگی بی تاب بودن هاست چه خوش باغی که در اندیشه اش چون من سپیدارم

تو آن انکار تاریخی،درون سنت و تقوا من آن نیمی جدا ازشرع وعرف ومیل واصرارم

تو آن نازی که شایدهای هر طناز را باید من آن عقلم که،مس را می فروشم،زرخریدارم

#مسلم_آهنگری

❇️ درمرزِبی عبور👇

پرسید عابری درمرز بی عبوردل را زدی ورق در جلد شهر دور؟

اخمم به پرسشش پیچید و ردشدماز معبدوطن درمدفن غرور

حالا به غربتم،یک خلوت شلوغیک ظاهر لذیذ،یک طعم تلخ وشور

تنهایی و من و رنجِ کشیدنی یک انزوای عور درهُرمِ یک تنور

مانندیک شراب دُردِ تکبرمکم کم فرونشست درقلب چون بلور

من ماندم و دلم،رسوای خاطرمیک دفتربزرگ درگنجه ای نمور

تاریک خانه ی ِذهنم گشوده شد دارم زهرکسی تصویر نوظهور

مادر،پدر،رفیق،همسایه،هم محلاز هرکسی که داشت درعمرمن حضور

دلتنگ می‌شوم حتی برای آن خائن ترین رفیق،یا آن گدای کور

دلگیر می‌شوم از دل بریدنم یک قلب زخمی ورویای سربه گور

هربرگ خاطرات،هر روزپشت سر

هر صفحه از دلم ،حالا شده مرور

یک برگ مانده ودرسطرِآخرش یک پرسش عمیق دردفتری قطور«دل را زدی ورق ،در جلد شهر دور؟»پرسیده عاقلی در مرز بی عبور#ارسا_اجلالی

◼️کرمانشاه⛏

یک مرزِدور ودرویش،مهدِغرور وایثاربا مردمانِ مَردش،سالار پشت سالار

در غفلتی پرازدرد،مجروح و بی هیاهوگویی کسی ندیدش،انکار پشت انکار

محروم سهم نامش،از اعتبار وشهرتاین وصله را نمودند،تکرار پشت تکرار

بن بست های امروز،کار ورفاه وتحصیلبس بیشتر زهرجا،دیوار پشت دیوار

بیا نشسته ی تنهابه روی قالی من!
که نقش خاطره ات مانده در حوالی من

همین که بافتمت گل،شکوفه زدغزلم
که سبزرقصی چشمت...تب شمالی من

غزل زده ست به اردوی قامتت چادر
تویی مسافر ییلاق خوش خیالی من

تنت مساوی پیچش،تنت برابر طعم
تنت موازی این حس ارتجالی من

تو: طرح تازه ای از گل،تو: اخم یک معشوق...
همیشه قابل صلحی،منِ جدالیِ من

دوباره تشنه لبم،چشمه رفته ای یا نه-
که قلب می شکنی کوزه ی سفالی من؟!

تنت سفید ...تنت تک...تمام شد قالی
تویی و خواب من و لحظه های خالی من

فریاد دل بر آمد از درد بیقراری
این سینه جا ندارد باری گران گذاری

زد غمزه ی نگاهت تیری به دیدگانم
تا ریشه ام اثر کرد چون تیغ آبداری

اسرار عشق ومستی درگوش ما نخوانید
در طاقتم نبینم آداب پرده داری

بگذر زمن تو جانا من مرد ره نباشم
در بادیه نشینم سرگرم روزگاری

صیدی نحیف و زارم بگذر زانتخابم
دامی دگر به ره نه در پای نو شکاری

از کوچه ی خیالم مگذر که عطر یادت
مستی به سر نشاند از بسکه میگساری

اندر کتیبه ی دل نقش تو می نگارم
تا هر که از در آمد سر بسپرد به داری

در پنجه این قلم را چون شانه می کشانم
تا امتداد زلفت برچینم انتظاری

خانه بدوش کشیدم در راه بی نشانی
تا شاید این دل افتد در راه رستگاری

در خط اول دست بردم بر نگاهت
تا خط آخر بخت من در خواب افتاد
یک لحظه از یک قرن پهلویم نشستى
یک دوره از عمر زمین در آب افتاد

از فتح آغوشت میان خلسه هایم
در خواب بودم تا زمان "شام آخر"
از نشئه ى پهلو به پهلو با تو رفتن
تا درک اجبارى به شکلى نابرابر

این جمله دارد شرط مى بندد نمیرد
یک جاى خالى از وجودش درد دارد
یک نقطه باید انتهاى جمله باشد
هر ماجراى عاشقانه مرد دارد

تنها خودم را حذف کردم از نگاهت
این سهم من از روزن یک انفرادى ست
برگشته ام تا پس بگیرم جمله ام را
"تقسیم سلولى من غیرارادى ست"

من از پشتِ پرچینِ اردیبهشت
من از طالقانی بسانِ بهشت

من از دومین ماهِ خوبِ بهار
من از سرزمینِ عزیز ونگار

من از دشتِ آلاله های قشنگ
من از کوهسار وشکوهِ پلنگ

من از زنبق ویاس وگلپونه ها
من از شرمِ بنشسته برگونه ها

من از سوسن وسنجد وسُنبله
من ازشورِ رود و من از غُلغله

من از نورِ مهتاب و عطرعلف
من از یادگارانِ خوبِ سَلَف

من از چوب وفانوس و راه و سکوت
من از بیدو گردو، سپیدار وتوت

من از پینه بر دستِ مردانِ پیر
من ازکودکانِ غیور و دلیر

من ازبرف وسرما وسوز وتگرگ
من از شیون وشادی و زاد ومرگ

بگفتم ولی اندکی از هزار
خوشا طالقان و خوشا جویبار

قدم رنجه کن نو بهارش ببین
شبی شاعرانه کنارم نشین...

#فرشید_فلاحی 96/11/22

ای ماه برآ نه وقتِ خواب است
بنگر که دودیده ام پُر آب است

دیدم من وماه ویار درخواب
افسوس که خوابِ من سراب است

بر خیز به جستجوی دل باش
چون توسنِ عمردرشتاب است

باز آی دمی به شب نشینی
پرسیدنِ حال دل ثواب است

مگذار که بی توصبح گردد
بر آتشِ عشق،دل کباب است

این جامِ غزل بوَد تورا نوش
ای ماه برآ نه وقتِ خواب است

به شوق اینکه هستی تاسحر باخویش بیدارم
چه خوشبختم که حتی درخیالم چون تو رادارم

تو دشت تشنه ی من باش،باریدن که کاری نیست
به مژگان اشک جای آب،بردشت تومی بارم

تو را بوییده ام یکبار،درهنگامه ی تطهیر
به قدرِآهوان از نافه ی عطرِتوسرشارم

من از آغوش تابستانیت،چیزی نمی خواهم
زمستانی نکن ازبرگ ریزان،سخت بیزارم

مرا دلتنگ لالایی نکن،عمریست بی خوابم
چو مادر در پناهم گیر و درگهواره بگذارم

بمان ای باغ سر خوش،زندگی بی تاب بودن هاست
چه خوش باغی که در اندیشه اش چون من سپیدارم

تو آن انکار تاریخی،درون سنت و تقوا
من آن نیمی جدا ازشرع وعرف ومیل واصرارم

تو آن نازی که شایدهای هر طناز را باید
من آن عقلم که،مس را می فروشم،زرخریدارم

پرسید عابری درمرز بی عبور
دل را زدی ورق در جلد شهر دور؟

اخمم به پرسشش پیچید و ردشدم
از معبدوطن درمدفن غرور

حالا به غربتم،یک خلوت شلوغ
یک ظاهر لذیذ،یک طعم تلخ وشور

تنهایی و من و رنجِ کشیدنی
یک انزوای عور درهُرمِ یک تنور

مانندیک شراب دُردِ تکبرم
کم کم فرونشست درقلب چون بلور

من ماندم و دلم،رسوای خاطرم
یک دفتربزرگ درگنجه ای نمور

تاریک خانه ی ِذهنم گشوده شد
دارم زهرکسی تصویر نوظهور

مادر،پدر،رفیق،همسایه،هم محل
از هرکسی که داشت درعمرمن حضور

دلتنگ می‌شوم حتی برای آن
خائن ترین رفیق،یا آن گدای کور

دلگیر می‌شوم از دل بریدنم
یک قلب زخمی ورویای سربه گور

یک برگ مانده ودرسطرِآخرش
یک پرسش عمیق دردفتری قطور

«دل را زدی ورق ،در جلد شهر دور؟»
پرسیده عاقلی در مرز بی عبور

#ارسا_اجلالی

یک مرزِدور ودرویش،مهدِغرور وایثار
با مردمانِ مَردش،سالار پشت سالار

در غفلتی پرازدرد،مجروح و بی هیاهو
گویی کسی ندیدش،انکار پشت انکار

محروم سهم نامش،از اعتبار وشهرت
این وصله را نمودند،تکرار پشت تکرار

بن بست های امروز،کار ورفاه وتحصیل
بس بیشتر زهرجا،دیوار پشت دیوار

دیروز جنگ و خون و امروز شر و تهدید
یک روزگار ناامن،آزار پشت آزار

این خاک دل شکسته،لرزیدوآسمانش
این باربرسرش ریخت،آوارپشت آوار

بعداز شهیدوبیکار،امروز می‌شماردند
تعداد کشتگان را،آمار پشتِ آمار

گم نامی اش تو گویی،باید تمام می‌شد
پس لرزه های درد واخبار پشت اخبار