عصیان

عصیان

ای بارکج منزل کجا، این کوره راهی تار باد
ای خوابناک شب گذر، چشم تو کی بیدارباد؟

هراصل رابرهم زدی،ای خط شکن اینک بایست
نیکو نباشد مسلکت،این معرفت تبدار باد

 دستی کشیدی برسرم تابگذرم ازپند تو
 این ره به ترکستان روَد واین لوت کی بی خار باد؟

از کهنگی نالانی ودربندِ نوگویی شدی
از هرروش نو می‌شوی واین نوشدن بیمارباد

اخلاق و دین شد زیرپا،تا تازه شد اشعارتو
این بدعتی بی جابود،کی نسخه ای درکارباد؟

بی وزنی ات طی شد ولی،درگیر بی قیدی شدی
نامش توهرچیزی بِنه، درصبح کی افطار باد؟

باهرکلام تازه ای یک شهر قربانی  شود
 کم واژه ها را لخت کن ،شرمت از این اصرار باد

هر شعرِخوش،راهی نکو، هرکیشِ بد،بن بست شد 
خطی اگرکج می کشد،شایدقلم بردارباد

اشعار بی پروای تو هرچندغوغا می کند
لیک آن سخن مانا شود،کان بر بشر غمخوار باد

بیت الغزل ها کشته یِ هر مصرعِ عریان شده
برقاتلان شعر هم ،باید چنان مختارباد

#ارسا-اجلالی