تنهاست تنها

        

    تنها

زُل می زند،پُشتِ سکوتش نقطه چین ، تنهاست ؛تنها
مجموعه ای از شعر هایِ خوش نشین، تنهاست؛تنها

نصف النهار ِهر نگاهش رو به قطبِ آرزوها
یخ می زند چون بی جهت، رویِ زمین تنهاست؛تنها

ثبتِ حقایق می کند، گاهی، ولی این عکس ها تلخند
قابِ دو چشمی که به قلبِ دوربین تنهاست؛تنها

هِی قهوه می نوشد اثر از فالِ خوب اما نمی بیند
در حالِ او تأثیرِ گُنگِ کافئین تنهاست،تنها

تبعیدیِ عشق است‌ و در اعماقِ تفکیکی غریبانه ‌‌
چون تکه ای جامانده از یک جورچین تنهاست؛تنها

یک قلب خالی مانده و یک ذهن خالی تر به دنبالش
دردِ و خیالاتش میانِ آن و این تنهاست، تنها

بحرانِ احساس است تنهایی که تصویرش نفسگیر است
انگار یک کودک کفِ میدان مین تنهاست ؛ تنها

هر لحظه را دلواپسِ آوارِ تقدیر است و جان کنده
چون ماهی قرمز که بین  هفت سین تنهاست؛ تنها

# ارسا اجلالی

طعم باران

‍

 طعم باران می دهد شعر ترم

واژه ها را سوی رویا می برم

بوی باران شاد و مستم می کند

جان تازه میدمد در پیکرم

می روم تا دشت گلهای بنفش

عطر آن را بهر یارم می خرم

زیر باران یاد یارم می کنم

جز خیالش چون نباشد در سرم

خوش بود باران پاییزی مرا

بی گمان من در بهاری دیگرم

#مریم_حاج_علیان

عشق آباد

 عشق آباد

ای دامنت عشق آباد، درخویش رهایم کن
بادرقص وغزل هرشب، این گونه صدایم کن

برخیز و غزل خوان کن، گیسوت گل افشان کن
در پای چنین عشقی،خود بی سروپایم کن

"دل بی تو به جان آمد"، در آه وفغان آمد
از ناله واندوهم، مستانه جدایم کن

هم دینی وهم ایمان، هم جانی وهم جانان
نه کفر نمی باشد، خود را تو خدایم کن

پیمانه ی عشقت را، برکامِ دلم  آور
ازخویش جدایم کن، درخویش فنایم کن

یک عمرفراقت را، وین غصه وداغت را
چون لاله به دل داریم، یک جرعه دوایم کن

گفتیم غزل اما، فارغ ز هرانچه باد
ای دامنت عشق آباد، درخویش رهایم کن

#فرشید_فلاحی 

سهم بهار ها

🌷سهم  بهار ها🌷

زیباترین غزل شده سهم بهارها
می ماند این ترانه تو را یادگارها

پرمی دهد شکوفه پیامی شبیه گل
صبح بهارسمتِ تودرانتشارها

عید آمدست خانه تکانی نکرده ای؟
بیرون کنید زحمت گرد وغبارها

ای آشنا مواظب اردیبهشت باش
بایک سبدشقایق و بوس وکنارها

می بینم از کنارهمین شیشه ها هنوز
درکوچه باغ، خنده ی بی اختیارها

پر می زنندبلبل شیدا ومرغ عشق
در لابلای شاخه ی سرو وچنارها

فردا تمام دشت پرازشعرناصح است
گاهی میان فرصت گشت وگذارها

#ناصر_باریکانی   (ناصح)

تنها

تنـــــها

رفتی به دریا ودلِ مارا ندیدی
تنها ترین فانوسِ شب ها را ندیدی

باتو سفر بودو گذر از جنگل وکوه
درمن خیال وخواب و رؤیا را ندیدی

روزت سراسر شادی وجشن وسرور است
درآه واشک وناله نجوا را ندیدی

درمن هوای با تو بودن ها، دریغا
موجِ هوای این تـمنا را ندیدی

من چون گَوَن پابند وتو همچون نسیمی
این بندِمحکم بوده برپا را ندیدی

بُغضِ غزل در پشت پایت گشت باران
رفتی به دریا و دلِ ما را ندیدی

          #فرشید_فلاحی   

لوحه ی تذهیب

چشم رنگین تو چون لوحه ی تذهیب بود
که مرا حیرت از آن جذبه و ترکیب بود

ای خوش آنکس که به کانون نگاهت افتد
که به کندوی عسل ذائقه ترغیب بود

#قاسم_رستگاری

ناجی

کجایی ناجیِ  موعودحال ما نمی پرسی؟
   به  هر آدینه دلتنگی، ملال  ما نمی پرسی؟

  نشانی های اورنگت نشسته تک به تک هر جا
گسستیم از نوا از اتصال ما نمی پرسی؟

    ز  غرق وسیل و طوفان وزمرگ وجنگ وخونریزی
 که رقصیدند درصحن خیال ما نمی پرسی؟

   بهاران برفی وباران ببین هنگامه برپا کرد
 چرا ای جان تو ازبادشمال ما نمی  پرسی؟

 ‌ زعمق جان دلم خواهد به زیر سایه  ات بودن
  کمی  از آرزوهای محال مانمی  پرسی؟

#شیرین_تمیمی

کلام تنهایی

 

کلامِ تنهایی

مقیم گشته دلم در مقام تنهایی

وناتمامِ تمامم، تمامِ تنهایی

درون دفترِ شعرم غزل شد اشک آلود

ردیف می شود اینجا کلامِ تنهایی

چو پینه دوزِ کهنسالِ دیده کم نورم

که وصله ها زده بر التیامِ تنهایی

منم که بامنِ خودگویم این سخن هرشب

"سلام جامِ مقدس، سلامِ تنهایی"

فروغ ماه گوارای بزم مستان باد

ستاره ای ندرخشیده بامِ تنهایی

سکوت می کنم اما سکوتِ درد آلود

قسم به بغض گلویم، به شامِ تنهایی

#فرشید_فلاحی    

بهار

بهار
نو شد جهان و هزاران سپاس دوست
خرم دلی که به عشق است شناس دوست

از خود عجب ز بهاری چنین لطیف
دارم به دل غم نان و هراس دوست

آن بی خرد که به خلقی ستم نمود
بیند به کار جهان انعکاس دوست

آن زاهدی که شکم سیر حاکم است
از مصلحت به تن آرد لباس دوست

جاهل کسی که به تقلید زاهدی
آرد به لب چو گدا التماس دوست

آزاده باش و به دل غم مخور جهان
در گردش است به حساب از قیاس دوست

#قاسم- رستگاری

جام وسبو

ساغر ارغوان
گردش می سبو سبو ز ابر بهار بر چمن
باده کشان قدح قدح نرگس و سرو و نسترن

دشت و دمن معنبر از بارش ابر آذری
باد هوا معطر از لاله و بید و یاسمن

نخوت دی شکسته شد غنچه ی گل شکفته شد
بلبل سرخوش از سمن بر سر شاخه نغمه زن

طرف بنفشه زار شد مست و خمار یار من
نوش لبش سبوی می زلف کجش شکن شکن

حلقه ی طره تا گشود خرمن گیسوان نمود
از خم شانه پشته شد تا به کمر رسن رسن

مطرب خوش نوای ما پرده ی خوش بنا نما
شور دگر بپا نما جامه دران بزن بزن

گر نشکفته ام چو گل در چمن بهار عشق
طعنه به روزگار من ای مه من مزن مزن

پنجه بزن به زلف یار شکوه مکن ز روز گار
دولت ارغوان ببین ساغر ارغوان بزن

نوش لبان لعل تو کام براری ار دهد
نغمه به آسمان برد بلبل آتشین سخن

#امان-اله-آقابراری