تو رفتی و غزل خاموش گردید
و زانـو بستـر و آغـــوش گردید
تو رفتی و هجوم شب شد آغاز
تنِ تنهایی ام تن پوش گردید
شقایـــق‌ها لباس خــود دریدند
هوا آشــفـته و مغـشـوش گردید
تگرگ آمــــد چـو مرگ ناگـهانی
چه نابشکفته گل مفروش گردید
"بهارِ منتظر بی مصرف افتاد"
چمنزار و دَمن مخـــدوش گردید
چراغِ عشق‌مان را باد می‌بـــرد
تو رفتی و غزل خامـوش گردید
#فرشیدفلاحی ۴۰۳/۳/۱۰
درتو عطشی خفته زِ بیداری این عشق
درمن غزلی هست به دشواری این عشق
در شیوه‌ٔ چشمانِ تو آشوبیِ دریاست
در شرم نگاهم چه خودآزاری این عشق
تا خیلِ خیالت رهِ خوابم همه شب برد
گیسوت گره زد به گرفتاری این عشق
با عطر تنت تاکه طبیانه بیایی
دل شسته و پاکم به نگهداری این عشق
ای غرق تمنای نگاهِ تو نگاهم
بی واژه شبی کن تو پرستاری این عشق
بازار غزل‌های من اینک سر راهت
شاید که بیایی به خریداری این عشق
#فرشیدفلاحی 402/4/6
مرا تا هجومِ شقایق ببر فراسوی فهمِ حقایق ببر
مرا تا پرِ قاصدک در نسیم به دیدارِ دریا و قایق ببر
به پهنای سبزه، به دشتی وسیع به خوابِ سکوتِ دقایق ببر
مرا با خودت هرکجا می‌روی به پاسِ دلِ گشــته عاشـــق ببر
من از هجمه‌ی شب هراسیده‌ام مرا تا هـجـومِ شـقـایـق ببر
شعر از: #فرشیدفلاحی
یک شب جنونِ عشقِ تواَم می‌شود غزل یک شب کنارِ گیسوی مَوّاجِ بی بَدل
یک شب درونِ کلبه‌ی دور از تجمل‌ام یک شب اگر دهد به دلم فرصتی اَجل
یک شب قسم به حرمتِ شرمِ نگاه‌مان یک شب که امتدادِ ابد باشد و ازل
یک شب که ماه خنده به ایوانِ من زند یک شب که جور می‌شود اسباب بی علل
یک شب که ناتمامِ مرا می‌شوی تمام یک شب که انتهای غمم می‌شود عسل
تا از تو من ستاره ستاره کنم طلوع یک شب جنونِ عشقِ تواَم می شود غزل
شعر از: #فرشیدفلاحی
7/ 10/ 1401
عصارهٔ عشق
شرقی‌ترین عصارهٔ عرفانی ام، بیا
یک شب درونِ کلبـهٔ بارانی ام، بیا
گیسو رها نماو به اعجازِ نامِ عشق
تا کوچه باغِ خوابِ زمستانی ام، بیا
دل را خیالِ روی تو آشفته می‌کند
ای باورِ خیالِ پریشانی ام، بیا
باتو نگفته‌های دلم، شعرمی‌شوند
ای آشنـای واژهٔ پنهـانی ام، بیا
درسینه ام چو آتش عشقت همیشگی ست
شـعله فـروزِ سینـهٔ سـوزانی ام، بیا
باتو هزارو یک شبِ شعرو غزل خوش است
یلـــدا رسیــده است، به مهمـــانی ام، بیا
چشمم به انتظارِتو فانوس می‌شود
شرقی ترین عصارهٔ عرفانی ام، بیا
#فرشیدفلاحی ۹۹/۸/۲۲ طالقان
