مرا تا هجومِ شقایق ببر فراسوی فهمِ حقایق ببر
مرا تا پرِ قاصدک در نسیم به دیدارِ دریا و قایق ببر
به پهنای سبزه، به دشتی وسیع به خوابِ سکوتِ دقایق ببر
مرا با خودت هرکجا می‌روی به پاسِ دلِ گشــته عاشـــق ببر
من از هجمه‌ی شب هراسیده‌ام مرا تا هـجـومِ شـقـایـق ببر
شعر از: #فرشیدفلاحی
یک شب جنونِ عشقِ تواَم می‌شود غزل یک شب کنارِ گیسوی مَوّاجِ بی بَدل
یک شب درونِ کلبه‌ی دور از تجمل‌ام یک شب اگر دهد به دلم فرصتی اَجل
یک شب قسم به حرمتِ شرمِ نگاه‌مان یک شب که امتدادِ ابد باشد و ازل
یک شب که ماه خنده به ایوانِ من زند یک شب که جور می‌شود اسباب بی علل
یک شب که ناتمامِ مرا می‌شوی تمام یک شب که انتهای غمم می‌شود عسل
تا از تو من ستاره ستاره کنم طلوع یک شب جنونِ عشقِ تواَم می شود غزل
شعر از: #فرشیدفلاحی
7/ 10/ 1401
عصارهٔ عشق
شرقی‌ترین عصارهٔ عرفانی ام، بیا
یک شب درونِ کلبـهٔ بارانی ام، بیا
گیسو رها نماو به اعجازِ نامِ عشق
تا کوچه باغِ خوابِ زمستانی ام، بیا
دل را خیالِ روی تو آشفته می‌کند
ای باورِ خیالِ پریشانی ام، بیا
باتو نگفته‌های دلم، شعرمی‌شوند
ای آشنـای واژهٔ پنهـانی ام، بیا
درسینه ام چو آتش عشقت همیشگی ست
شـعله فـروزِ سینـهٔ سـوزانی ام، بیا
باتو هزارو یک شبِ شعرو غزل خوش است
یلـــدا رسیــده است، به مهمـــانی ام، بیا
چشمم به انتظارِتو فانوس می‌شود
شرقی ترین عصارهٔ عرفانی ام، بیا
#فرشیدفلاحی ۹۹/۸/۲۲ طالقان
