عصیان

عصیان

ای بارکج منزل کجا، این کوره راهی تار باد
ای خوابناک شب گذر، چشم تو کی بیدارباد؟

هراصل رابرهم زدی،ای خط شکن اینک بایست
نیکو نباشد مسلکت،این معرفت تبدار باد

 دستی کشیدی برسرم تابگذرم ازپند تو
 این ره به ترکستان روَد واین لوت کی بی خار باد؟

از کهنگی نالانی ودربندِ نوگویی شدی
از هرروش نو می‌شوی واین نوشدن بیمارباد

اخلاق و دین شد زیرپا،تا تازه شد اشعارتو
این بدعتی بی جابود،کی نسخه ای درکارباد؟

بی وزنی ات طی شد ولی،درگیر بی قیدی شدی
نامش توهرچیزی بِنه، درصبح کی افطار باد؟

باهرکلام تازه ای یک شهر قربانی  شود
 کم واژه ها را لخت کن ،شرمت از این اصرار باد

هر شعرِخوش،راهی نکو، هرکیشِ بد،بن بست شد 
خطی اگرکج می کشد،شایدقلم بردارباد

اشعار بی پروای تو هرچندغوغا می کند
لیک آن سخن مانا شود،کان بر بشر غمخوار باد

بیت الغزل ها کشته یِ هر مصرعِ عریان شده
برقاتلان شعر هم ،باید چنان مختارباد

#ارسا-اجلالی

باران

 «باران»

کاش باران تا سحر پیدا شود 

هر شقایق عاشقی شیدا شود 

ژاله ها روید به رُخسارانِ گُل

قطره ها جوینده تا دریا شود 

آسمان دستان گشاید بهرِعشق 

غنچه ها سیرابِ این مینا شود

 

می نمایم نذرِ چشمانم شبی

شوقِ اشکی را که او بینا شود

 

گرکویرستانِ شب تَفتیده ام 

خوابِ "باران" دیده ام معنا شود

 

"بر درختِ زنده بی برگی چه غم "

صبر باید شامِ من فردا شود

 

آرزو چون دانه ای در سینه ام 

کاش باران تا سحر پیدا شود 

#فرشید_فلاحی   

در شعاع خورشید

  درشعاعِ خورشید

با دیده ی بینا ببین،خودشرحِ این اِجمال ها
خورشیدکی گردد نهان،درپرده ی اِغفال ها؟

بیناتراز بینا تویی،رهبر به نابینا تویی
از طورِ این سینا گذر،درپرتوِ اقبال ها

آهِ سحرگاهی اگر ازسینه ی مابگذرد
از عرش آید این ندا،مقبولِ ما آمال ها

بنگر به جمعِ ساحران،واین مدعای ماهران
موسی عصا می افکند برصحنه ی رَمال ها

آسان میا دراینگذر، پیرامُنِ ما الحَذَر

پروانه ای باید زَنَدبرآتشِ ما بال ها

حُسنِ ختامِ این غزل،صائب بگفته چون عسل
"آیینه کی برهم خورَد،از زشتیِ تمثال ها"؟

#فرشید_فلاحی   

رهگذار عمر

رهگذارِ عمر

سر به هوا داده این طفلک پندار ما
دل شده بازیچه ای بسته به دستار ما

من زکجا جویمش صاحب این خانه را
تا  نرود در فنا عاقبت کار ما

رعشه ی دست من و جام پرآشوب می
شد مَثَل خلقت وکاسه ی مقدار ما

حال مکرر گرفت ذوق تملک ز سر
تا که نگیرد قرار،این دل بیمار ما

وسعت دشت جنون وادی بی انتهاست 
تکیه به کنج دل است نقطه ی پرگار ما

گندم محصول عشق نان نشود در قضا
تا نشود سوده  این باطن عَیّار ما

آن که به خودره گشود عرش خدا طی نمود
تا که رسد پیش از آن وعده ی دیدار ما

در گذرعمر خویش پرسه مزن"رستگار"
بلکه به معنی رَسَدحاصل رفتار ما

#قاسم_رستگاری

عجایب

عجایب

من عجایب دیده ام بر کل دنیا چیره بود
چشم من از ماجراهای عجیبش خیره بود

دیده بودم یک نفر حرف دلش را رُک بگفت
غل به پا و دست زنجیر و دهانش گیره بود

بس که عادتهای بیخود هی مکرر شد به شهر
لاجرم آن جهلشان در زندگیشان سیره بود

چشمشان از روشنی ها بسته گشته ای عجب
مثل پشت پلکشان آن بختشان هم تیره بود

آن که خورد از دیگری یا برده بیت المال خلق
تبرعه..اما خلاف مردمانش شیره بود

آب وبرق و گاز مفتی را کسی هرگز ندید
از غبار لعنتی آب و هوا هم جیره بود

سنگ زر یا مس ویا نقره به دل دارد کویر
دست خود را رو نکردو ارمغانش زیره بود

با خودم گفتم عجب جای بدی باید بود
خوش به حال ما که ایران بر عجایب چیره بود

#سید-مهدی-افتخاری

قایقی در تبعید

قایقی در تبعــــید
                            لنگــری سرگردان
        قاصدی در تشویش
                         زیر چـَــتر باران
    مثل اُقیانوسی گُــنگ
                    موج غــَم در آغـــوش 
    می کِشم با تــَردید 
                    زنـــــدگی را بر دوش..

                                            #ایثار-اجلالی



پگاه

نیلوفرین پگاه

پیچیده روی بام شبی نمناک

فانوس سالخورده ی بودن را 

از انتشار نور سرشار می کند 

مردانِ محتضر

در گوشه های لب پَــرِ بودن! 

بی عشق بی تمنا

از یاد رفته اند

تا بار دیگر از 

 دریچه ی متروکِ مرگ

در باغ های خواب 

در هیبت درخت و پرنده 

حلول کنند... 

#ایثار-اجلالی

سپیدار

این روح
   سپیداربلندی است کزان
شاخه ی سبزتنم می روید
کوته و تُرد ونحیف ولرزان 
رو به رُستن نگران
شاخه ی سبز تنم
 درغریبانه ی این چرخ مهیب
پوست می ترکاند
در هیاهوی زمین 
می شکوفاند برگ
 آه سبزینه ی این زیستنِ بی تکرار 
غنچه های صورتی رنگ بلوغ
روی سرشاخه ی شعر
نبض معکوسِ زمان...
مثل سرگیجه ی سی روزه ی ماه 
در بزنگاه تکامل جاری

شاخه ی ترد تنم، اینک از باد وتگرگ
 از تقاصِ شب بی عشقی ومرگ  
 دیگرش باکی نیست
 شاخه ی این تن پرجوش وخروش 
خود درختی شده است 
چه تناوربیدی  
شعله ور خورشیدی 

#ایثار-اجلالی



پرواز

اشعار شاعران دیارم با موضوع "پرواز"

پُرازپروازم اما 
بسته بالم را تماشایت
تو
شاید 
اوج
پروازی
و
بال 
و
پر 
نمی داند

#مسلم_آهنگری

-----------------------------

"پرواز"👇
یک قاصدک دوباره مرا برده سوی دل
پروانه گشته شعرِ خیالم به کوی دل
ای دیده ام مَبار،که دیدارِ ما دَمیست
درپرده خوش نشین ومریز آبروی دل

#فرشید-فلاحی   

-----------------

ای خوشا پرواز از خود تا خدا
پر کشیدن تا به معراج صفا

از خود و ازهرچه هستی در حجاب
از غم دلبستگی گشتن جدا

ای دریغا من چومرغی در قفس
درد هجران می کشم بی هم نوا

بارها درخواب وبیداری زجان
پر گشایم تا به عرش کبریا

گاه با مرغان عاشق هم سفر
گاه تنها طالب یک آشنا

این پریدن کز خیال است و محال
می دهد بر من نویدی از وفا

تا دو بال عاشقی پران کنم
دور گردانم دل از بند بلا

#شیرین-تمیمی

--------------------
مرغِ عشقی سالها بود اندر قفس
یاد می کرد از یارخود با هر نفس 

از غم هجران بال پروازش شکست
نا امیدوخسته دل کنجی نشست

داد پیغام بر یار غار ش این چنین
تا به کی حسرت خورم زاروغمین؟

مرغک دلدار چون غمنامه خواند
جانفشانه این چنین خود رارساند

کامشان شیرین شد از این وصال
سر خوش ومست پر زدند سوی کمال

  #فهیمه-خلیلی

تو کیستی؟

‌ توکیستی؟ 

 ازچند وچون این دیار 

ازبیقراری ها،قرار 

 زین کَّروفَرِّ روزگار 

پرسیده ام،توچیستی؟ 

 چندی مرا،چونی مرا 

کز اشک،جیحونی مرا 

 آن سان که گفتندم زتو

خوشحالم ازهمزیستی 

 زین شهرتنها مانده ام 

 درجستجوی خویشتن 

 دنبال همزادم بگو 

 آن راکه خواهم،نیستی؟ 

 پرسیده ام ازهستیت 

زان حال وشورومستیت 

 ای آن که درجان منی 

 دیوانه من،توکیستی؟ 

 #مسلم_آهنگری