رهگذار عمر

رهگذارِ عمر

سر به هوا داده این طفلک پندار ما
دل شده بازیچه ای بسته به دستار ما

من زکجا جویمش صاحب این خانه را
تا  نرود در فنا عاقبت کار ما

رعشه ی دست من و جام پرآشوب می
شد مَثَل خلقت وکاسه ی مقدار ما

حال مکرر گرفت ذوق تملک ز سر
تا که نگیرد قرار،این دل بیمار ما

وسعت دشت جنون وادی بی انتهاست 
تکیه به کنج دل است نقطه ی پرگار ما

گندم محصول عشق نان نشود در قضا
تا نشود سوده  این باطن عَیّار ما

آن که به خودره گشود عرش خدا طی نمود
تا که رسد پیش از آن وعده ی دیدار ما

در گذرعمر خویش پرسه مزن"رستگار"
بلکه به معنی رَسَدحاصل رفتار ما

#قاسم_رستگاری