در آوای باران

در آوای باران  دلم می‌سرود

ازاین کنجِ زندان دلم می‌سرود

 

من و خلوت و دفترِ خاطرات

نشسته پریشان دلم می‌سرود

 

غزل راویِ غربتِ مبهمی ست

براین عشقِ پنهان دلم می‌سرود

 

خیالت دلم را به خون می‌کشد

که با اشکِ لغزان دلم می‌سرود

 

صدا کردمت پاسخت بود "جان"

چو آن ارگِ ویران دلم می‌سرود

 

من و گیسوانِ تو و تارِ عشق

به مهتاب و ایوان دلم می‌سرود

 

تو آغاز عشقِ غزل‌ها شدی

براین خط پایان دلم می سرود...

 

تو رفتی و رفتن مرا هم شکست

از این و هم از آن دلم می سرود

 

چه بغضی! گلوی صدایم گرفت

که محزون بدین سان دلم می‌سرود

 

و بی تو من  آواره‌ای عابرم

خیابان خیابان دلم می سرود

 

شب و کوچه و بوی باران و خاک

در آوای باران دلم می‌ سرود

 

#فرشیدفلاحی    ۰۴/۴/۱۵  طالقان

چون پنجره در باران

این جا نگرَدشب را،ازپنجره زندانی

با یادِتو می خواند،دراین شبِ بارانی

چون محوِتوگردیدم،موجی زتو من را بُرد

بنشسته به چشمانم،صدقطره ی پنهانی

بیرون شده ام از خود،فارغ زهرآنچه هست

برمصر رَسد یوسف،زاین کلبه ی کنعانی

رعدی به دلم کوبد،برقی به شبم خندد

عشق است مرا امشب،آماده ی مهمانی

مرغانِ شبانگاهی،در نغمه چنین گویند

بیدار شده درتو،آوای غزلخوانی

چون برکه قفس باشد،دلخوش نشود ماهی

جویای صدف باشم،درپهنه ی عُمانی

بر شیشه زنَدباران،مفعولّ مفاعیلن

می خوانم ومی خوانی،می دانم ومی دانی

#فرشید_فلاحی

-------------------

واژه ها منتظرند،پشت این پنجره ی خواب آلود،تا تو تکرارکنی آن هجاهای نخستین را،

تاتو آ غازکنی قصه ی شاعرغمگین را

وسرانگشت توبرشیشه ی شعر 

ضربان غزلی درقلبم می کاشت،ومرا از پس یک خواب بنفش

به تماشای غزلخوانی باران 

می برد

#ایثار-اجلالی