کلام تنهایی

 

کلامِ تنهایی

مقیم گشته دلم در مقام تنهایی

وناتمامِ تمامم، تمامِ تنهایی

درون دفترِ شعرم غزل شد اشک آلود

ردیف می شود اینجا کلامِ تنهایی

چو پینه دوزِ کهنسالِ دیده کم نورم

که وصله ها زده بر التیامِ تنهایی

منم که بامنِ خودگویم این سخن هرشب

"سلام جامِ مقدس، سلامِ تنهایی"

فروغ ماه گوارای بزم مستان باد

ستاره ای ندرخشیده بامِ تنهایی

سکوت می کنم اما سکوتِ درد آلود

قسم به بغض گلویم، به شامِ تنهایی

#فرشید_فلاحی    

بهار

بهار
نو شد جهان و هزاران سپاس دوست
خرم دلی که به عشق است شناس دوست

از خود عجب ز بهاری چنین لطیف
دارم به دل غم نان و هراس دوست

آن بی خرد که به خلقی ستم نمود
بیند به کار جهان انعکاس دوست

آن زاهدی که شکم سیر حاکم است
از مصلحت به تن آرد لباس دوست

جاهل کسی که به تقلید زاهدی
آرد به لب چو گدا التماس دوست

آزاده باش و به دل غم مخور جهان
در گردش است به حساب از قیاس دوست

#قاسم- رستگاری

جام وسبو

ساغر ارغوان
گردش می سبو سبو ز ابر بهار بر چمن
باده کشان قدح قدح نرگس و سرو و نسترن

دشت و دمن معنبر از بارش ابر آذری
باد هوا معطر از لاله و بید و یاسمن

نخوت دی شکسته شد غنچه ی گل شکفته شد
بلبل سرخوش از سمن بر سر شاخه نغمه زن

طرف بنفشه زار شد مست و خمار یار من
نوش لبش سبوی می زلف کجش شکن شکن

حلقه ی طره تا گشود خرمن گیسوان نمود
از خم شانه پشته شد تا به کمر رسن رسن

مطرب خوش نوای ما پرده ی خوش بنا نما
شور دگر بپا نما جامه دران بزن بزن

گر نشکفته ام چو گل در چمن بهار عشق
طعنه به روزگار من ای مه من مزن مزن

پنجه بزن به زلف یار شکوه مکن ز روز گار
دولت ارغوان ببین ساغر ارغوان بزن

نوش لبان لعل تو کام براری ار دهد
نغمه به آسمان برد بلبل آتشین سخن

#امان-اله-آقابراری

جز تو

‍‍ 
جز تو

 جزتو به هرکس عشق ورزیدن حرام  است
  در روی هرکس جز تو خندیدن حرام  است

دور از تو ذوق و خوشدلی معنا ندارد
برساز هربیگانه رقصیدن حرام است

ای آسمان خاطرم، ای نور، ای هور
برهرهوایی جزتو تابیدن حرام است

مهرت جهان را باغ  پرگل کرده  بی تو
 هر بوته پرخار است وگل چیدن  حرام است

‌‌دل کندن ازوابستگی ها گرچه سخت است
 راحت بگویم بت پرستیدن حرام است

  #شیرین_تمیمی

اوج زیبایی

اوج  زیبایی
دراوج زیبایی ولی بی ادعا بود
یعنی فروتن دختری دردآشنا بود

می رفت سنگین مثل  موجی روی دریا
می رفت سنگین وسکوتش باصفا بود

درماسه های گرم ساحل گام می زد
آرام مانند غزالی خوش نما بود

 
می آمداز سمت افق بادی ملایم
چشمم به دنبالش شبیه چشمه ها بود

عطر تنش در عمق جانم پخش می شد
تنها ودریا خالی از جای شمابود

روحم نمی رفت از کنا رش ذره ای دور
جسمم پی اش تا انتهای ناکجابود

برگشت زلفش در هواچون باد چرخید
ناصح به گیسویش قسم آنجا خدا بود

                               #ناصر_باریکانی   (ناصح)