شعر :: انجمن شاعران طالقان

۸۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر» ثبت شده است

بیقراری

#قاسم-رستگاری

۰ ۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۲:۳۴

پرواز تن

۰ ۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۲:۲۰

بوسه

۰ ۲۷ بهمن ۹۶ ، ۲۰:۵۲

جام غزل

۰ ۰۷ دی ۹۶ ، ۱۱:۵۹

در مرزبی عبور

۰ ۱۷ آذر ۹۶ ، ۲۳:۰۴

کرمانشاه....

۰ ۲۳ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۳

عطر سیب

۰ ۲۱ آبان ۹۶ ، ۱۴:۵۲

پرواز

❇️پرواز

کوچیده ام مثل پرستو تا بهار تو
پر می کشم در دامن لیل و نهار تو

تیری بینداز و بیندازم به دام عشق
می‌میرم اما می شوم تنها شکار تو

از آسمان ،آبی ترم کن ، آسمانم باش
یک راه شیری می شوم در انتظار تو

قصد قراری نیست،تا پرواز آخر هم
سر می کشم در روزگار بی قرار تو

دنبال اسب سرکشت تا دشت های دور
هر شیهه را پی می کنم تا مرغزار تو

شرعی ترین جام شراب معبد انگور
هر تهمتی را می خرم با سنگسار تو

پَر می فروشم ،درمصاف شمع چشمانت
در جمعه بازاری ترین شهر و دیار تو

هر چند آزادی می ارزد تا دهم جانی
آزادیم را میفروشم ،در حصار تو
بُهتی پر از گل می شوم ،در روز دیدارت
وقتی که می افتد دلم در لاله زار تو

#مسلم_آهنگری

۰ ۱۸ آبان ۹۶ ، ۱۲:۱۷

فاصله

۰ ۲۰ مهر ۹۶ ، ۲۲:۰۷

عبور ماه

۰ ۱۳ مهر ۹۶ ، ۱۵:۳۵

انجمن شاعران طالقان

محفلی بر مدار عشق... برای شعرهای ماندگار سخنوران دیارم طالقان

یک عکس و چند شعر

یک بیت و چند شعر

۸۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر» ثبت شده است

بیقراری

فریاد دل بر آمد از درد بیقراریاین سینه جا ندارد باری گران گذاری

زد غمزه ی نگاهت تیری به دیدگانمتا ریشه ام اثر کرد چون تیغ آبداری

اسرار عشق ومستی درگوش ما نخوانیددر طاقتم نبینم آداب پرده داری

بگذر زمن تو جانا من مرد ره نباشمدر بادیه نشینم سرگرم روزگاری

صیدی نحیف و زارم بگذر زانتخابمدامی دگر به ره نه در پای نو شکاری

از کوچه ی خیالم مگذر که عطر یادتمستی به سر نشاند از بسکه میگساری

اندر کتیبه ی دل نقش تو می نگارمتا هر که از در آمد سر بسپرد به داری

در پنجه این قلم را چون شانه می کشانمتا امتداد زلفت برچینم انتظاری

خانه بدوش کشیدم در راه بی نشانیتا شاید این دل افتد در راه رستگاری

در خط اول دست بردم بر نگاهتتا خط آخر بخت من در خواب افتادیک لحظه از یک قرن پهلویم نشستىیک دوره از عمر زمین در آب افتاد

از فتح آغوشت میان خلسه هایمدر خواب بودم تا زمان "شام آخر"از نشئه ى پهلو به پهلو با تو رفتنتا درک اجبارى به شکلى نابرابر

این جمله دارد شرط مى بندد نمیردیک جاى خالى از وجودش درد داردیک نقطه باید انتهاى جمله باشدهر ماجراى عاشقانه مرد دارد

تنها خودم را حذف کردم از نگاهتاین سهم من از روزن یک انفرادى ستبرگشته ام تا پس بگیرم جمله ام را "تقسیم سلولى من غیرارادى ست"

#فریما_لهراسبى

❤️ بوسه ❤️

🍷جامِغزل👇

ای ماه برآ نه وقتِ خواب استبنگر که دودیده ام پُر آب است

دیدم من وماه ویار درخوابافسوس که خوابِ من سراب است

بر خیز به جستجوی دل باشچون توسنِ عمردرشتاب است

باز آی دمی به شب نشینیپرسیدنِ حال دل ثواب است

مگذار که بی توصبح گرددبر آتشِ عشق،دل کباب است

این جامِ غزل بوَد تورا نوشای ماه برآ نه وقتِ خواب است

#فرشید_فلاحی

❇️ درمرزِبی عبور👇

پرسید عابری درمرز بی عبوردل را زدی ورق در جلد شهر دور؟

اخمم به پرسشش پیچید و ردشدماز معبدوطن درمدفن غرور

حالا به غربتم،یک خلوت شلوغیک ظاهر لذیذ،یک طعم تلخ وشور

تنهایی و من و رنجِ کشیدنی یک انزوای عور درهُرمِ یک تنور

مانندیک شراب دُردِ تکبرمکم کم فرونشست درقلب چون بلور

من ماندم و دلم،رسوای خاطرمیک دفتربزرگ درگنجه ای نمور

تاریک خانه ی ِذهنم گشوده شد دارم زهرکسی تصویر نوظهور

مادر،پدر،رفیق،همسایه،هم محلاز هرکسی که داشت درعمرمن حضور

دلتنگ می‌شوم حتی برای آن خائن ترین رفیق،یا آن گدای کور

دلگیر می‌شوم از دل بریدنم یک قلب زخمی ورویای سربه گور

هربرگ خاطرات،هر روزپشت سر

هر صفحه از دلم ،حالا شده مرور

یک برگ مانده ودرسطرِآخرش یک پرسش عمیق دردفتری قطور«دل را زدی ورق ،در جلد شهر دور؟»پرسیده عاقلی در مرز بی عبور#ارسا_اجلالی

◼️کرمانشاه⛏

یک مرزِدور ودرویش،مهدِغرور وایثاربا مردمانِ مَردش،سالار پشت سالار

در غفلتی پرازدرد،مجروح و بی هیاهوگویی کسی ندیدش،انکار پشت انکار

محروم سهم نامش،از اعتبار وشهرتاین وصله را نمودند،تکرار پشت تکرار

بن بست های امروز،کار ورفاه وتحصیلبس بیشتر زهرجا،دیوار پشت دیوار

دیروز جنگ و خون و امروز شر و تهدیدیک روزگار ناامن،آزار پشت آزار

این خاک دل شکسته،لرزیدوآسمانشاین باربرسرش ریخت،آوارپشت آوار

بعداز شهیدوبیکار،امروز می‌شماردند تعداد کشتگان را،آمار پشتِ آمار

گم نامی اش تو گویی،باید تمام می‌شدپس لرزه های درد واخبار پشت اخبار

#ارسا_اجلالی

❇️عطرسیب 🍎

برگرد که این کوچه بدون تو غریب است بی روی تولبخند لب شهر،عجیب است

با یاد تو این خانه پر از بوی بهشت است عطر تو همان عطر فریبنده ی سیب است

#مسلم_آهنگری

❇️پرواز

❇️ فاصله👇

مرنج از من که شب همدرد مهتابم مرنج از مندگرباقصه عشقت نمی‌خوابم مرنج از من

سوار موج دلتنگی به دریای نبودن هات به شوراب غمت درحسرت آبم مرنج از من

مثال یک صدف پوچم رها درساحلی تنهاچو هجران را گزیدی درّ نایابم مرنج از من

به عشق راه دورتو دلم خّرم نگردد چونشبی روشن نشد با کرم شب تابم مرنج از من

دلم رنجور و تن مهجور وبیمار خیالت منکنون چون پیرزن محتاج سرخابم مرنج از من

به دنبالت چو می گردم به جای دور جان توچو سرگیجه چنان چون چرخ دولابم مرنج از من

نجستم من تو راگشتم دعابر لب که باز آییز مردم دورم و درکنج محرابم مرنج از من

فراق وکبر رستم وار تو شددشنه برقلبمفدای دوری و عشقت چو سهرابم مرنج از من

چه حسرت می‌برم برخادمان وزیر دستانتکه از نزدیک می گوینداربابم مرنج از من

تو گفتی:دردلم هستی و غیرتوهمه بر لبکدامین دل که من اینگونه بی تابم مرنج از من

بهانه هی بهانه هی بهانه باز می گیرمزدنیا،چون تو را اینجا نمی‌یابم مرنج از من

#ارسا_اجلالی

عبور ماه

نشسته ام که ببینم عبور ماهم راستاره های خیالش گرفته راهم را

زِشرم آینه آرام می زنم نفسیچرا که یاد لطیفش شکسته آهم را

نهاده ام سرِ زانوی خویش پیشانیبرای آنکه به یاد آورم گناهم را

کنار پنجره پنهان سوال می‌کردمکه چند مرتبه دزدیده ام نگاهم را

خدا کند که بیاید به خاطر دل من نخوانده است اگر نامه ی سیاهم را

کسی که فکر مرا اشتباه می‌خواندنشان ناصح ما داد اشتباهم را

#ناصر_باریکانی(ناصح)

فریاد دل بر آمد از درد بیقراری
این سینه جا ندارد باری گران گذاری

زد غمزه ی نگاهت تیری به دیدگانم
تا ریشه ام اثر کرد چون تیغ آبداری

اسرار عشق ومستی درگوش ما نخوانید
در طاقتم نبینم آداب پرده داری

بگذر زمن تو جانا من مرد ره نباشم
در بادیه نشینم سرگرم روزگاری

صیدی نحیف و زارم بگذر زانتخابم
دامی دگر به ره نه در پای نو شکاری

از کوچه ی خیالم مگذر که عطر یادت
مستی به سر نشاند از بسکه میگساری

اندر کتیبه ی دل نقش تو می نگارم
تا هر که از در آمد سر بسپرد به داری

در پنجه این قلم را چون شانه می کشانم
تا امتداد زلفت برچینم انتظاری

خانه بدوش کشیدم در راه بی نشانی
تا شاید این دل افتد در راه رستگاری

در خط اول دست بردم بر نگاهت
تا خط آخر بخت من در خواب افتاد
یک لحظه از یک قرن پهلویم نشستى
یک دوره از عمر زمین در آب افتاد

از فتح آغوشت میان خلسه هایم
در خواب بودم تا زمان "شام آخر"
از نشئه ى پهلو به پهلو با تو رفتن
تا درک اجبارى به شکلى نابرابر

این جمله دارد شرط مى بندد نمیرد
یک جاى خالى از وجودش درد دارد
یک نقطه باید انتهاى جمله باشد
هر ماجراى عاشقانه مرد دارد

تنها خودم را حذف کردم از نگاهت
این سهم من از روزن یک انفرادى ست
برگشته ام تا پس بگیرم جمله ام را
"تقسیم سلولى من غیرارادى ست"

ای ماه برآ نه وقتِ خواب است
بنگر که دودیده ام پُر آب است

دیدم من وماه ویار درخواب
افسوس که خوابِ من سراب است

بر خیز به جستجوی دل باش
چون توسنِ عمردرشتاب است

باز آی دمی به شب نشینی
پرسیدنِ حال دل ثواب است

مگذار که بی توصبح گردد
بر آتشِ عشق،دل کباب است

این جامِ غزل بوَد تورا نوش
ای ماه برآ نه وقتِ خواب است

پرسید عابری درمرز بی عبور
دل را زدی ورق در جلد شهر دور؟

اخمم به پرسشش پیچید و ردشدم
از معبدوطن درمدفن غرور

حالا به غربتم،یک خلوت شلوغ
یک ظاهر لذیذ،یک طعم تلخ وشور

تنهایی و من و رنجِ کشیدنی
یک انزوای عور درهُرمِ یک تنور

مانندیک شراب دُردِ تکبرم
کم کم فرونشست درقلب چون بلور

من ماندم و دلم،رسوای خاطرم
یک دفتربزرگ درگنجه ای نمور

تاریک خانه ی ِذهنم گشوده شد
دارم زهرکسی تصویر نوظهور

مادر،پدر،رفیق،همسایه،هم محل
از هرکسی که داشت درعمرمن حضور

دلتنگ می‌شوم حتی برای آن
خائن ترین رفیق،یا آن گدای کور

دلگیر می‌شوم از دل بریدنم
یک قلب زخمی ورویای سربه گور

یک برگ مانده ودرسطرِآخرش
یک پرسش عمیق دردفتری قطور

«دل را زدی ورق ،در جلد شهر دور؟»
پرسیده عاقلی در مرز بی عبور

#ارسا_اجلالی

یک مرزِدور ودرویش،مهدِغرور وایثار
با مردمانِ مَردش،سالار پشت سالار

در غفلتی پرازدرد،مجروح و بی هیاهو
گویی کسی ندیدش،انکار پشت انکار

محروم سهم نامش،از اعتبار وشهرت
این وصله را نمودند،تکرار پشت تکرار

بن بست های امروز،کار ورفاه وتحصیل
بس بیشتر زهرجا،دیوار پشت دیوار

دیروز جنگ و خون و امروز شر و تهدید
یک روزگار ناامن،آزار پشت آزار

این خاک دل شکسته،لرزیدوآسمانش
این باربرسرش ریخت،آوارپشت آوار

بعداز شهیدوبیکار،امروز می‌شماردند
تعداد کشتگان را،آمار پشتِ آمار

گم نامی اش تو گویی،باید تمام می‌شد
پس لرزه های درد واخبار پشت اخبار

برگرد که این کوچه بدون تو غریب است
بی روی تولبخند لب شهر،عجیب است

با یاد تو این خانه پر از بوی بهشت است
عطر تو همان عطر فریبنده ی سیب است

مرنج از من که شب همدرد مهتابم مرنج از من
دگرباقصه عشقت نمی‌خوابم مرنج از من

سوار موج دلتنگی به دریای نبودن هات
به شوراب غمت درحسرت آبم مرنج از من

مثال یک صدف پوچم رها درساحلی تنها
چو هجران را گزیدی درّ نایابم مرنج از من

به عشق راه دورتو دلم خّرم نگردد چون
شبی روشن نشد با کرم شب تابم مرنج از من

دلم رنجور و تن مهجور وبیمار خیالت من
کنون چون پیرزن محتاج سرخابم مرنج از من

به دنبالت چو می گردم به جای دور جان تو
چو سرگیجه چنان چون چرخ دولابم مرنج از من

نجستم من تو راگشتم دعابر لب که باز آیی
ز مردم دورم و درکنج محرابم مرنج از من

فراق وکبر رستم وار تو شددشنه برقلبم
فدای دوری و عشقت چو سهرابم مرنج از من

چه حسرت می‌برم برخادمان وزیر دستانت
که از نزدیک می گوینداربابم مرنج از من

تو گفتی:دردلم هستی و غیرتوهمه بر لب
کدامین دل که من اینگونه بی تابم مرنج از من

بهانه هی بهانه هی بهانه باز می گیرم
زدنیا،چون تو را اینجا نمی‌یابم مرنج از من

نشسته ام که ببینم عبور ماهم را
ستاره های خیالش گرفته راهم را

زِشرم آینه آرام می زنم نفسی
چرا که یاد لطیفش شکسته آهم را

نهاده ام سرِ زانوی خویش پیشانی
برای آنکه به یاد آورم گناهم را

کنار پنجره پنهان سوال می‌کردم
که چند مرتبه دزدیده ام نگاهم را

خدا کند که بیاید به خاطر دل من
نخوانده است اگر نامه ی سیاهم را

کسی که فکر مرا اشتباه می‌خواند
نشان ناصح ما داد اشتباهم را