حالِ هشیاری

حالِ هشیاری👇

‍ مرا با خود جهانی بوده درپنداردینداری
همیشه ترس جانکاهی دراوهام خطاکاری

من ازبندگنه بی تاب ودرحال پریشانی
تو دراوج خداوندی به فریادم خریداری

من ازعشقت تهی گشتم به عصیان زد نوای دل
به تقلیدآن رهی رفتم که نامش شدخودآزاری

به تردیدم کشید این دل عنان باورم چیدم
تورادرجان صدا کردم به صدمیل ازجهانخواری

نیاز از دل برون کردم که آزاد ورها باشم
گرم اهل نظر گویند چه داری زین جهانداری

سعادتمندی ازدرگاه عشق است ونه خودخواهی
که معنای عمیق عشق هین صبراست و خودداری

تعلق جز به ذات حق نباشد رسم عرفانی
همان عرفی که دردنیا، دل و دینی نگهداری

به هوشندعاقلان درگردش این چرخ مینایی
اگرچه رستگاران را نباشد حال هشیاری

#قاسم_رستگاری

رهگذار عمر

رهگذارِ عمر

سر به هوا داده این طفلک پندار ما
دل شده بازیچه ای بسته به دستار ما

من زکجا جویمش صاحب این خانه را
تا  نرود در فنا عاقبت کار ما

رعشه ی دست من و جام پرآشوب می
شد مَثَل خلقت وکاسه ی مقدار ما

حال مکرر گرفت ذوق تملک ز سر
تا که نگیرد قرار،این دل بیمار ما

وسعت دشت جنون وادی بی انتهاست 
تکیه به کنج دل است نقطه ی پرگار ما

گندم محصول عشق نان نشود در قضا
تا نشود سوده  این باطن عَیّار ما

آن که به خودره گشود عرش خدا طی نمود
تا که رسد پیش از آن وعده ی دیدار ما

در گذرعمر خویش پرسه مزن"رستگار"
بلکه به معنی رَسَدحاصل رفتار ما

#قاسم_رستگاری

از خاک تا افلاک

از گل خام وجودم نقش فنجانی بکش

رنج دنیا را به جانم همچو سوهانی بکش 

صیقلی بر روحم انداز از گذار روزگار

ظرف دل قابل که شد در بحر حیرانی بکش

خشت خامم کوره ی تقدیر و آتش برفروز

شعله ها بر قامت عادات عصیانی بکش

جلد تن فرسوده می گردد به کام زندگی

باور و اندیشه را در راه ربانی بکش

رستگارا نور حق در شمع جان  آئینه کن

از حقیقت پرتوی در جهل ظلمانی بکش

فقر خود در چیدمان هستی دنیا مبین

بینش جان در غنای طاق سلطانی بکش

عاقبت چون کوزه ای بشکسته می ماند ز ما

در قوام شهد جان دست از گرانجانی بکش

#قاسم_رستگاری