سپیدار
دوشنبه, ۳۰ مرداد ۱۳۹۶، ۰۲:۳۳ ب.ظ
این روح
سپیداربلندی است کزان
شاخه ی سبزتنم می روید
کوته و تُرد ونحیف ولرزان
رو به رُستن نگران
شاخه ی سبز تنم
درغریبانه ی این چرخ مهیب
پوست می ترکاند
در هیاهوی زمین
می شکوفاند برگ
آه سبزینه ی این زیستنِ بی تکرار
غنچه های صورتی رنگ بلوغ
روی سرشاخه ی شعر
نبض معکوسِ زمان...
مثل سرگیجه ی سی روزه ی ماه
در بزنگاه تکامل جاری
شاخه ی ترد تنم، اینک از باد وتگرگ
از تقاصِ شب بی عشقی ومرگ
دیگرش باکی نیست
شاخه ی این تن پرجوش وخروش
خود درختی شده است
چه تناوربیدی
شعله ور خورشیدی
#ایثار-اجلالی